درخواست شما برای کار پذیرفته شده است. تبریک می گوییم! حالا هیچ مانعی بین شما و کار در آلمان وجود ندارد. تنها کاری که باقی مانده، امضا کردن قرارداد کار است. قبل از این که قرارداد کار را امضا کنید باید به چند مورد توجه کنید.
قرارداد کار را بطور کامل بخوانید.
کارفرمایان جدی، همیشه قراردادی نوشته شده را برای شما می فرستند. قرارداد کار را از ابتدا تا انتها کامل بخوانید و بعد امضا بنمایید. اگر چیزی را متوجه نمی شوید؛ مشکلی نیست. می توانید از بخش کارکنان شرکت یا مسئول کارکنان در مورد آن بپرسید. قرارداد کاری شفاهی در آلمان مرسوم نیست.
چه چیزهایی در قرارداد کار نوشته شده است؟
هر قرارداد کاری باید شامل اطلاعات زیر باشد:
اسم و آدرس: اسم و آدرس شما و کارفرما
تاریخ آغاز قرارداد کار: تاریخی که شما به طور رسمی کارمند شرکت می شوید ( به این معنا که از چه تاریخی قرارداد کار شما معتبر است).
مدت قرارداد کار: آیا قرارداد شما فقط برای مدتی اعتبار دارد؟ چه زمانی به پایان می رسد؟ مدت قرارداد کار باید به صورت نوشتاری مورد توافق قرار بگیرد؛ در غیر این صورت قرارداد کار شما مدت نامعلومی معتبر خواهد بود.
دوره ی آزمایشی: دوره ی آزمایشی چه قدر طول می کشد؟ دوره ی آزمایشی دوره ای است که کارفرما می تواند آن را به سرعت پایان دهد.
محل کار: شما کجا باید کار کنید؟ اگر در جاهای مختلفی باید کار کنید؛ این موضوع باید در قرارداد کار شما ذکر شده باشد.
شرح کار (وظایف): کارفرما از شما انتظار انجام چه وظایفی را دارد؟
پرداخت: برای کار به شما چه قدر حقوق پرداخت می شود؟ آیا به شما اضافه حقوق و پاداش (مثلا به هنگام کریستمس یا برای کار در روزهای تعطیل) علاوه بر حقوق معمول پرداخت می شود؟ چه زمانی به شما پرداخت می شود؟ در آغاز ماه یا در پایان ماه؟
توجه: در قرارداد کاری معمولا حقوق ناخالص ذکر می شود. از این حقوق مقداری برای مالیات و کمک های اجتماعی مانند بیمه، بیمه ی مراقبت (درمانی) دراز مدت، سنوات خدمت و بیمه ی بی کاری کم می شود.
ساعت های کاری: چند ساعت در هفته باید کار کنید؟
تعطیلات: چند روز در سال می توانید مرخصی داشته باشید؟
دوره ی اطلاع رسانی: از چه مدت قبل، شما به کارفرما اعلام می کنید که تمایلی به ادامه ی کار ندارید یا کارفرما به شما اعلام می کند که قرارداد کار شما باید فسخ شود.
توافق نامه های جمعی و کاری: بیشتر اوقات علاوه بر قرارداد کاری، قوانین ویژه ای نیز در نظر گرفته می شوند. برای مثال در بسیاری از شاخه ها ی صنعت، انجمن های کارفرمایان و اتحادیه های صنفی به توافق هایی جمعی می رسند. این توافق ها می توانند مسائل مربوط به پاداش، اضافه حقوق و تعطیلات را تنظیم کنند. کارفرمایان می توانند توافق نامه های خاصی که منافع کارکنان را تامین می کنند را با شورای کارکنان امضا نمایند. به این توافق نامه ها، توافق کاری می گویند. شما می توانید از کارفرما بپرسید که آیا این توافق نامه ها شامل شما نیز می شوند؟ چنین مطلبی ممکن است در قرارداد کاری شما نوشته شده باشد.